Część III Sprawa sądowa Rozdział IV Hierarchia źródeł prawa
Najważniejszym
źródłem prawa w Rzeczpospolitej Polskiej jest Konstytucja Rzeczypospolitej
Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. zwana ustawą zasadniczą. Żadne inne źródło prawa
nie powinno (shall + czasownik) być z nią sprzeczne. Życie pokazuje, że
zasadniczo nie przestrzegamy Konstytucji, bo i po co. Tak nam zostało z czasów
komuny.
Konstytucja
Rzeczypospolitej Polskiej jest, moim zdaniem, aktem prawa zbyt obszernym, ale
skoro jest, to należy jej przestrzegać w takiej postaci w jakiej jest.
Już we
wstępie (czyli preambule) zawarta jest negatywna ocena łamania prawa i wolności
obywatelskich w PRL, czyli w przeszłości, oraz gwarancja ochrony praw człowieka
i obywatela w III Rzeczpospolitej.
Jakie to
piękne.
W
szczególności art. 2 mówi o tym, że
„Rzeczpospolita
Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady
sprawiedliwości społecznej.”
Art. 21
mówi:
„1.
Rzeczpospolita Polska chroni własność (…)”
Art. 30-86
traktuje o wolności, prawach i obowiązkach człowieka i obywatela, z tego art.
64 stanowi:
„3. Własność
może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie
narusza ona istoty prawa własności.”
Art. 87-94
poświęcone są źródłom prawa. Z tych artykułów oraz z teorii prawa wynika, że
hierarchia prawa krajowego jest następująca: ustawa zasadnicza, ustawy,
rozporządzenia, pozostałe akty prawne. Prawem międzynarodowym (np.
rozporządzenia unijne, dyrektywy unijne, umowy międzynarodowe) w tym miejscu
nie zajmujemy się, ponieważ nie jest to tematem tego blogu.
Art. 178
Konstytucji RP stanowi:
„Sędziowie w
sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz
ustawom”
Ten artykuł
Konstytucji przypomina nam o pożal się Boże Trybunale Konstytucyjnym, którego
zadaniem jest orzekanie o tym, czy przepisy ustaw są zgodne z Konstytucją.
Trybunał niejednokrotnie przekonał Polaków, że przejmuje się przepisami
Konstytucji równie mocno jak sądy.
Podsumowując
przegląd przepisów Konstytucji: należy tak interpretować prawo, aby hierarchia
źródeł prawa została zachowana, a więc schodząc od Konstytucji w dół (ad maiori
ad minus).
Tymczasem Sąd
za namową strony przeciwnej i biegłej sądowej zinterpretował prawo ad minori ad
maius, wychodząc od planu kont. Graficznie rzecz biorąc wyglądało to w taki
sposób.
Zarządzenia Zarządu (w tym przede
wszystkim plan kont)
|
Najważniejsze akty prawne
|
Uchwały Rady Nadzorczej
|
Bardzo ważne
|
Statut
|
Istotny
|
Ustawy
|
O ile nie są sprzeczne ze
statutem
|
Konstytucja
|
Znaczenie propagandowe
|
Prawa człowieka i obywatela
|
Balast
|
I tak
(przykładowo): plan kont (polityka rachunkowości) definiuje SM Karwiny jako
jedno osiedle co jest sprzeczne ze stanem faktycznym (mają cztery osiedla), a
więc § 123 własnego statutu, z art. 4. ust. 4. ustawy o spółdzielniach
mieszkaniowych. Będzie jeszcze później mowa o tym przypadku.
§ 124 ust. 1
statutu jest sprzeczny z kilkoma artykułami ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz z
kilkoma artykułami ustawy o rachunkowości w części, w której zalicza do kosztów
eksploatacji i utrzymania odpisy na fundusz remontowy. Będzie jeszcze o tym
mowa później.
Skoro Sąd
pozwala unieważnić planem kont działanie przepisów ustaw, cóż dziwnego, że
przyjmuje interpretacje prawa, które pozwalają poszczególnym przepisom ustaw
unieważnić działanie Konstytucji, o czym będzie mowa w następnym rozdziale.
Waldemar Mierniczek
Komentarze
Prześlij komentarz